RFID to technologia, która bezprzewodowo rozpoznaje obiekty oznakowane mikroskopijnym mikroprocesorem. W pamięci takiego układu elektronicznego jest zapisany unikalny numer, który jednoznacznie jest przyporządkowany do oznakowanej rzeczy, oznakowanego miejsca, czy osoby.
Mikroskopijny mikroprocesor wraz z podłączoną do niego anteną jest różnie nazywany, najczęściej można spotkać określenia: tag RFID, etykieta RFID, chip, transponder.
RFID to też skrót, który pochodzi od angielskich słów “radio frequency identification”, co oznacza identyfikację radiową.
Aby odczytać bezprzewodowo numer z pamięci taga RFID trzeba się posłużyć urządzeniem zwanym czytnikiem RFID i podłączonej do niego anteny. Taki system RFID skanuje przestrzeń przed anteną i w czasie ułamków sekundy przekazuje do oprogramowania informację o odczytach.
Na podstawie odczytanego numeru, identyfikatora, podejmowana jest odpowiednia reakcja.
Dla systemów opartych na starszej i powszechniejszej technologii (LF i HF) przeznaczonej do rozpoznawania pojedynczych, oznakowanych chipem RFID obiektów będzie to otwarcie bramki na stoku narciarskim, czy szafki na basenie, rejestrowanie czasu pracy, otwarcie szlabanu na parkingu.
Dla najnowszych systemów RFID UHF rozpoznających setki oznakowanych obiektów w ciągu jednej sekundy będzie to na przykład błyskawiczne zliczanie zawartości towaru na palecie w magazynie , czy na sklepowych półkach, identyfikacja zawodników na mecie biegu, sprawdzenie zawartości paczki bez jej otwierania.
Wyobraź sobie, że jesteś zamknięty w ciemnym pokoju razem z wieloma osobami. Jest tak ciemno, że nikogo nie widzisz. Chciałbyś się dowiedzieć kto z Tobą jest. Głośno wołasz:
— Kto tu jest?!
Odpowiada Ci wiele głosów, niestety wzajemnie się zagłuszają. Wtedy wpadasz na pomysł jak zapanować nad ilością informacji, która trafia do Twoich uszu. Prosisz aby każdy wybrał numer np. od jeden do dziesięciu.
Dalej poprosisz aby odezwały się osoby, tylko takie które wybrały jedynkę. Jeśli słyszysz znowu kilka głosów, prosisz ich o ponownie wybranie cyfry.
Jak tylko jedna osoba wybrała jedynkę – tylko ona się odzywa i np. przedstawia. Po kolei pytasz o “dwójki”, “trójki”, itd.
W ten prosty sposób zbierasz informacje o wszystkich osobach.
Analogicznie robi to czytnik RFID pytając tagi RFID i ich numer. A ponieważ takie odpytywanie realizowane jest bardzo szybko, na identyfikację pojedynczego taga czytnik potrzebuje pojedyncze milisekundy. Taka komunikacja odbywa się zgodnie ze standardami Gen2, (ISO 18000-C).
Do komunikacji w ramach RFID UHF zostało przydzielone odpowiednie pasmo radiowe (analogicznie do popularnych stacji radiowych czy TV). Wszystkie stosowane systemy RFID UHF dopuszczone do sprzedaży muszą być zgodne ze standardem i certyfikowane do pracy tylko w tym paśmie radiowym. W taki sposób unika się wszelkich zakłóceń.